Jesień nadeszła niepostrzeżenie, jeszcze promienna i kolorowa, ale lada chwila zmieni ubranie na szare, zanim chłodna zima ubierze ją na biało, upodabniając do samej siebie. Patrzę przez okno na opadające liście i ciągle jeszcze radosne, chociaż blednące Słońce i myślę sobie, że tak właśnie się czuję i chciałabym jak najdłużej zachować ten czas wczesnej jesieni, pełnej barw i stonowanej radości...
Tymczasem pod oczami ciągle mam błękit morza i nieba z Thassos, mało popularnej wśród polskich turystów greckiej wyspy, słonecznej i radosnej, w której czułam się jak w raju. Zwykle wybieram cele swoich podróży nie tyle ze względu na piękno krajobrazu, chociaż to oczywiście jest też istotne, ile z powodu miejsc, które można zwiedzić i wrażeń, jakich dostarczają. Szczególnie kocham wielowiekowe miejsca kultu, bez względu na wyznawaną religię, stare kościoły, wielkie katedry, starożytne świątynie...czuję w nich skumulowaną energię duchową, która przypomina mi, że cokolwiek napotkam po tamtej stronie, będzie konsekwencją tego kim jestem na tym świecie i co zrozumiałam z wydarzeń mojego życia...Tym razem jednak zapragnęłam prawdziwych wakacji, takich z plażowaniem, kąpielą w ciepłym morzu, wylegiwaniem się na słońcu, leniwą atmosferą, długimi spacerami wzdłuż wybrzeża, snuciem się krętymi uliczkami niewielkiego kurortu i nadmorskich miasteczek - wszystko to znalazłam na Thassos. Prawdę mówiąc niewiele jest tam do zwiedzania, owszem jest bogate i bardzo interesujące muzeum w stolicy wyspy z ogromnym "Pasterzem z owieczką", przypominającym do złudzenia dużo bardziej współczesną symbolikę, byliśmy również we wspaniałym starożytnym teatrze z V w p.n.e, jednym z najstarszych w Grecji (obecnie w konserwacji, ale i tak udało nam się pod osłoną zmierzchu wspiąć na sam szczyt, podziwiając niezwykłą budowlę i przecudowny zachód słońca), odwiedziliśmy również pięknie położony klasztor Archanioła Michała, miejsce zachwycające pod każdym względem i zaspokajające moją potrzebę kontaktu z wyjątkowymi miejscami kultu, ale to prawie wszystko, co warto zobaczyć na Thassos. Pojechaliśmy jeszcze do Theologos, starej, historycznej stolicy, która okazała się miejscem klimatycznym, chociaż mocno wyludnionym i do Panagii, miejscowości cudownej pod każdym względem - poza tym były do oglądania tylko coraz piękniejsze plaże i zatoczki, których na wyspie jest mnóstwo i z których właśnie słynie. Jednak atmosfera spokoju, urokliwe miejsca i przecudnej urody krajobrazy czynią z Thassos wyspę niezwykłą - po prostu chce się tam wrócić. Było wakacyjnie, relaksująco, pięknie, po prostu cudnie!
 |
| Takich miejsc jest tam mnóstwo | | | | | | | |
|
|
 |
| Giola, jedna z większych atrakcji turystycznych, widziana ze statku. To oczko ze szmaragdową wodą, która wpływa z morza. Można się kąpać, co wiele osób czyni, ale trudno się tam dostać od strony lądu. |
|
 |
| Klasztor Archanioła Michała widziany ze statku |
|
 |
| Szmaragdowy kolor morza... |
|
 |
| Pływało się cudownie :-) |
|
 |
| Wycieczka statkiem była wspaniała :-) |
|
 |
| Mój mąż na tle "Pasterza z owieczką" |
 |
| W muzeum |
 |
| hotelowa tawerna, w której jadaliśmy kolacje |
 |
| W tawernie |
|
 |
| W Theologos kupuję miody i oliwę, z których słynie Thassos |
|
 |
| Tu jedliśmy śniadanie |
|
 |
| Panagia, wnętrze kaplicy zawsze otwartej, klucz leżał na parapecie, w środku świece i zapałki | |
|
 |
| Na rynku w Panagii |
 |
| Na stateczku :-) |
pięknie!
OdpowiedzUsuńPięknie wyglądacie!!! (to ja by the way, Wasza córka).
OdpowiedzUsuńWiem Kochanie :-))) To dzięki Tobie te wspaniałe wakacje, dziękuję :-)))
OdpowiedzUsuńJa też tak uważam:))) I dodam jeszcze, że widoki również niesamowite! Wakacje spędzone wśród takich cudów natury muszą być udane:))) Pozdrawiam Cię Elu najserdeczniej:-)
OdpowiedzUsuńDziękuję Genevieve :-)) To były cudowne wakacje :-))) Pozdrawiam Cię z całego serca :-)))
OdpowiedzUsuńNie ma jak ciepło wspomnień... piękne zdjęcia i tyle w nich radości pełnej wakacyjnej lekkości ducha! Ściskam Eluniu :)))
OdpowiedzUsuńKiedy jesień przypomina, że przed nami zima a do lata wciąż daleko zostają wspomnienia, które ogrzewają serce promieniami słońca :-) Pozdrawiam Cię ciepluteńko Małgosiu :-)))
OdpowiedzUsuńPiękne klimaty! Ummm zapewne jest tam co zwiedzać :) Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńwww.wrozpaczy.bloog.pl
Witaj Elżbieto:)Poczytałam z przyjemnością zaległe wpisy,jak miła lekturę.Nigdy nie byłam w Ciechocinku,choć tak wiele o nim słyszałam.Kiedy pisałaś wniosek do sanatorium,żeby dostać Busko,wystarczyło,by lekarz zaznaczył to na wniosku.Widzisz,a mogłyśmy się spotkać:)
OdpowiedzUsuńJak czytam Elu,Twoje doświadczenia życiowe i zawodowe są bardzo różnorodne i bogate,a serce masz wielkie i ogromną wrażliwość,duże zrozumienie i wyrozumiałość,dużo też w Tobie altruizmu.
Piękny wypoczynek,czasem potrzebny jest głęboki relaks,słońce,plaża,woda,błękit nieba i dużo pozytywnego myślenia,co daje dobrą energię.
Piękne fotki z dobrą energią.
Pozdrawiam serdecznie.
Witaj Ewo! To prawda, kiedyś wystarczyło zaznaczyć na skierowaniu a teraz wysyłają gdzie chcą...ale i tak było wspaniale :-)
OdpowiedzUsuńBardzo Ci dziękuję za dobre słowa i życzliwość :-))) Przesyłam Ci wiele uśmiechów i serdeczności :-)))
Pani Elu,
OdpowiedzUsuńnie wiem czy to najlepsze miejsce na taki komentarz, ale chcialam podziekowac za Smazone Zielone Pomidory. Trafilam na Pani sztuke przypadkiem, ale moze w zyciu nie ma przypadkow:)
Oprocz bardzo pozytywnych odczuc czysto artystycznych, cala Pani historia stojaca za ta sztuka chwycila mnie za serce.
Dziekuje ze udalo sie Pani to zrobic, bez nazwiska i w tym wieku:) Niezwykle inspirujace! Pozdrawiam i wytrwalosci i sukcesow zycze!
Droga Pani, nawet Pani sobie nie wyobraża jak wielką sprawiła mi Pani przyjemność swoim wpisem :-) dla takich chwil warto było ponosić wszystkie trudy i pokonywać przeszkody :-) Już niedługo wrócę do pisania bloga. Dziękuję serdecznie :-)))
UsuńTak tu cichutko.....Zostawiam promyki słońca i kolorki uśmiechnięte...Pozdrowienia zostawiam.Krystyna
OdpowiedzUsuń